Met 14 punten stond VEO voor de thuiswedstrijd tegen lijstaanvoerder DOS (18 punten) op een mooie tweede plek. De Voorburgers waren erop gebrand vier wedstrijden voor het einde van de zaalcompetitie de gedoodverfde titelkandidaat uit Westbroek te verslaan, al was het alleen maar om de eer! De ambiance was schitterend: drie volle tribunes en de Blue Tigers op volle sterkte. Het zou een prachtige wedstrijd worden, korfbal-amusement van de bovenste plank, sportief van beide kanten, karakter en strijd…
DOS pakte het initiatief en leidde na vijf minuten met 0-2. Daarna kwam VEO terug, onder andere door een fraaie vrije worp van Daan de Groot en een schot van afstand (Het lijkt oh zo makkelijk?!…) door Bouke van Drunick.
Hierop brak een belangrijke fase in de wedstrijd aan: De gasten konden uitlopen naar 5-8 tot Jesper Verschoor (zijn ploeg weer opjagend!) 6-8 aantekende. VEO liep vervolgens tegen een eerste mentale dreun op: het liet een strafworp onbenut, waarna DOS vrijwel direct (6-9) antwoordde. Toen de Voorburgers vervolgens opnieuw vanaf de stip misten hield Essesteyn zijn adem in, maar Marije Scheffers (erg nuttig o.a. met deze goal en drie strafworpen mee…) rondde met nog ruim zes minuten op de klok gedecideerd af (7-9), waarna VEO zich herpakte. Van Drunick (2x) en de Groot trokken VEO vervolgens op naar 10-11, waarna Sanne Cramer (ik blijf het zeggen: VEO’s garantie op belangrijke goals…) kort voor de rust Voorburg deed opveren: 11-11. De tussenstand kwam bij 12-11 voor VEO (de Groot), waar in de uitwedstrijd DOS nog met één doelpunt voordeel aan de thee ging. De wedstrijd verliep in hoog tempo, mooie acties en gevarieerd spel, genieten geblazen…
De tweede helft gingen de teams ongewijzigd verder en ontspon de geweldig spannende, mooie pot korfbal zich naar een zinderende apotheose… VEO pakte de “lead”: het liep uit naar 15-13 (De Groot 2x en Sylvia Jongenburger), maar vervolgens schoof DOS weer langszij en passeerde VEO: 15-16. Daarna waren de blauwzwarten weer aan de beurt: 18-16 (De Groot, Van Drunick en Verschoor). DOS knokte voor wat het waard was en profiteerde van een enkel Voorburgs missertje: 18-18. Een zenuwslopende fase brak aan: 19-18 (Van Drunick vanaf de stip), 19-19, 20-19 (Michelle Jongenburger, knokkend voor iedere centimeter…), 20-20, 21-20 (Van Drunick goud waard vandaag…) en 21-21 via een Westbroekse ‘toverbal’… Intussen waren supersubs Jascha van Lith en Roy van der Kroft in het veld gekomen… En toen… nog maar twee minuten te spelen!
Essesteyn kolkte, stond, zong en schreeuwde (Ook VEO’s ouderen genoten zichtbaar en deden volop mee om hun -klein?- kinderen naar de overwinning te loodsen…). Te midden van deze kakafonie pakte Scheffers haar derde strafworp mee en mocht van der Kroft één minuut voor tijd aanleggen voor VEO’s 22-21, hetgeen je hem geen twee keer hoeft te zeggen… Essesteyn kraakte in haar voegen… DOS zocht nog geforceerd naar de gelijkmaker, maar routinier Wouter Jansen was ingebracht als extra slot op de deur: Het was een mooi en bijna symbolisch moment toen hij veilig de verdedigende rebound pakte en de prima leidende scheidsrechter Mosterdijk direct de eindserenade floot… Een gigantische explosie van vreugde op de korfbalvloer: het publiek stroomde de tribunes af, de spelers tegemoet… Iedereen was blij en trots op deze eervolle prestatie.
DOS is een technisch begaafde ploeg, dat in hoog tempo mooi korfbal kan spelen. VEO zette daar strijdlust, slimheid en veerkracht tegenover, gesteund door de inmiddels fameuze negende man/ vrouw: de Blue Tigers. De Westbroekers leken met name aan het einde van de wedstrijd enigszins beduusd te raken onder de aanzwellende en staande steun vanaf de tribunes voor de ontketende Voorburgers …
Waar dit keer vooral de mannen (18x) scoorden, waren het de VEO-vrouwen die de opbouw van de tegenstander verstoorden. Met name Cramer en Scheffers hadden een belangrijke (‘zakkende’) rol in de verdedigende strategie van de trotse coach René Arnoldus, wiens naam aan het einde van de pot luidkeels door de Blue Tigers werd gescandeerd… Deze vrouwen namen verdedigend bewust risico, maar pakten daardoor menig afvallende bal, een tactiek, waar DOS geen antwoord op bleek te hebben.
Met nog drie wedstrijden voor de boeg staat VEO twee punten achter op de koploper, die volgend weekend ‘angstgegner’ Victum treft, dat tot dusver naast VEO als enige wist te winnen van DOS en vecht tegen het degradatiespook. Maar VEO zal aanstaand weekend ook vol aan de bak moeten, wanneer ODIK (de “Superkippen” uit Barneveld) om 19.15 u te gast zijn in Essesteyn. Ook de Barnevelders vechten voor lijfsbehoud en zijn de directe concurrent van Victum. Kortom: VEO “fingers crossed” en doorgaan met wat je doet. Er gebeuren soms gekke dingen aan het einde van een competitie (in de Amsterdam Arena weten ze daarover mee te praten…) en de ‘Blue Tigers’ dromen vast al over een lekker gebraden kippetje…
VEO 2 verloor met 10-19 van een sterker DOS 2, dat gezien haar kwaliteiten te laag op de ranglijst lijkt te staan, het was geen schande om van dit team te verliezen, maar wel jammer, want concurrent in de strijd om lijfsbehoud ODIK 2 won met onverwacht duidelijke cijfers. VEO 2 heeft het niet meer in eigen hand. Maar als VEO’s reserves erin slagen volgende week van ODIK 2 te winnen (20.30 u Essesteyn) wachten er nog twee ploegen uit de top drie van de ranglijst voor zowel ODIK als VEO. Overigens heeft Telstar 2 evenveel punten als ODIK 2, waarbij het onderling resultaat in het voordeel van VEO 2 is. Zoals gezegd… aan het einde van een competitie gebeuren soms raadselachtige dingen… Dus gewoon ervoor gaan en blijven hopen!!!
[Scores VEO 1: Bouke van Drunick en Daan de Groot beiden 7x/ Jesper Verschoor 2x/ Sylvia Jongenburger, Marije Scheffers, Michelle Jongenburger, Sanne Cramer, Rieks van Dam en Roy van der Kroft allen 1x]
De doldwaze gekte achteraf…. 🙂
