VEO 1 toog op 20/1 naar Hardinxveld-Giessendam om daar Vriendenschaar te treffen, dat -zoals zij op de eigen site verwoordden- ging voor “aanhaken of definitief afhaken”… De thuiswedstrijd was door de Voorburgers met 25-21 gewonnen, maar dat was een “zware bevalling” en toen stond het drie minuten voor tijd nog 21-21. Een script voor een fantastische korfbalmatch met strijd, tactische en technische hoogstandjes; veel VEO-publiek en tot grote verrassing van de spelers was zelfs een afvaardiging van de Blue Tigers (VEO 6 maakte een ommetje voor hun uitwedstrijd naar Zwijndrecht…) met drums en al aanwezig!
De wedstrijd ging vanaf het eerste fluitsignaal “los”: Sanne Cramer injecteerde met haar eerste schot vertrouwen in de ploeg en Bouke van Drunick herhaalde dit luttele seconden later, 2-0. Pas na drie minuten (intussen 0-3 door Jeanne Jongenburger) kwam de thuisploeg uit een vrije worp tot scoren. Vervolgens ontspon zich tot 6-6 (Jeanne J, Sylvia Jongenburger en van Drunick “van hetzelfde plekkie”…) in hoog tempo een gelijkwaardig duel, waarbij VEO een kans vanaf de strafworpstip liet liggen. Vriendenschaar pakte voor het eerst (en naar later bleek voor het laatst…) een voorsprong bij 7-6. Hierop startte het tactisch wisselen van VEO teneinde de spitsen van Vriendenschaar uit te schakelen. Vervolgens miste Vriendenschaar op haar beurt van 2,5 meter en zag Remi Hartgers een goal afgekeurd. De thuisploeg liep héél even verder uit naar 8-6, maar Roy van der Kroft (“Jump-shot”) en Daan de Groot (fenomenaal verdedigend…) egaliseerden de stand naar 8-8 met nog acht minuten te gaan. Cramer en Rieks van Dam (beiden in topvorm) kantelden de score, waarna Michelle Jongenburger VEO voor het eerst op drie punten afstand bracht (8-11). Uiteindelijk werd de thee geschonken bij 9-12 (doorloop Cramer) en… “de stoom kwam van het veld”… Wat een wedstrijd…
Na de rust ging men gewoon verder waar men gebleven was: Hoog tempo, snelle acties, gave wedstrijd: VEO hield de aandringende thuisploeg steeds op afstand (10-13, de Groot; 11-14 Sylvia J; 12-15 De Groot) en sloeg halverwege de tweede helft een definitief gat via een strafworp van De Groot (12-16). Intussen waren er nog twee goals van een geweldige Cramer afgekeurd en worstelde VEO met de strafworp (nog tweemaal onbenut) … Onder luide aanmoedigingen en ophitsende drums van de Blue Tigers pakte VEO door: een schitterende combi tussen van Drunick en van Dam werd door de laatste afgerond, nadat eerder Cramer (“Who else?”…) koelbloedig de bal erin legde, 12-18 met nog tien minuten te gaan… In tegenstelling tot de thuiswedstrijd liet VEO Vriendenschaar niet meer dichterbij komen: 13-19 (de Groot), 14-20 (Sylvia J) en 16-21 (Cramer). Bij 17-21 schoot Michelle J (voor/ in/ na de buzzer van het eindsignaal “That’s the question”?…) van grote afstand nog raak, maar deze score vond in de ogen van de referee geen genade…
VEO kon na deze geweldige prestatie zeer verdiend voldaan een staande ovatie van het veelkoppig en razend enthousiaste publiek in ontvangst nemen.
Vriendenschaar leunt vrijwel alleen op het scorend vermogen van enkele mannen, schakel die uit en de angel is uit de ploeg. De VEO-staf had haar huiswerk goed gedaan en het team won de wedstrijd door de spitsen van de thuisploeg ofwel individueel (de Groot) uit te schakelen ofwel met tactische ingrepen (repeterende wissel Van Dam – Hartgers). Dit werd ondersteund door een geweldige verdedigende en aanvallende rebound (Van der Kroft en Van Dam!), maar ook door afbraak van de aangeef (de vrouwen). Tenslotte scoorde VEO over alle schijven: elf goals van de mannen en tien van de vrouwen. Een strijdvaardig collectief om je vingers bij af te likken, waarbij om en om uitblinkers zijn. Vandaag was het de dag van de koele Cramer: vijf “meetellende” goals (er waren er ook nog eens twee afgekeurd, waarvan één “one-hander” van afstand… dus totaal vandaag eigenlijk zeven maal doeltreffend!!), wanneer het belangrijk wordt is er minimaal ééntje op wie je altijd kunt rekenen…
Aanstaand weekend de volgende finale: Valto (10 punten, nu derde gelijk met Vriendenschaar) zal er veel aan gelegen zijn in de streekderby VEO (eerste met 15 punten) in de Lier beentje te lichten en de neerwaartse spiraal van de afgelopen weken te doorbreken. Een week later komt Fortis (tweede met 13 punten) uit Zeeland naar Essesteijn. Voor VEO 1 lijkt het simpel: hou deze vorm vast!
En voor de rest van VEO is het ook duidelijk:
Allemaal naar de Lier volgende week!!…
(Scores VEO 1: Sanne Cramer en Daan de Groot 5x/ Sylvia Jongenburger 3x/ Jeanne Jongenburger, Rieks van Dam en Bouke van Drunick 2x/ Michelle Jongenburger en Roy van der Kroft 1x)
VEO 2 wees haar hoofdmacht de goede weg, maar makkelijk ging het niet. Vriendenschaar 2 ziet de degradatiestreep naderen en wilde punten pakken in hun rijk van reclame voorzien thuishal. De korf werd van beide kanten moeizaam gevonden, maar VEO leek tot enkele seconden voor de rust met dezelfde marge als in de thuiswedstrijd (toen 8-5 bij de onderbreking) te pauzeren, maar sneed zichzelf in de vingers door bij de middenlijn een vrije worp weg te geven, welke Vriendenschaar benutte en de referee floot hierna direct voor de rust, 5-7.
De tweede helft hielden de Voorburgers het jagende Vriendenschaar door flitsende acties van Kamil Hiralal (2x) en -de inmiddels week na week uitblinkende- Bram Habermehl (2x) op afstand (8-11) met nog twintig minuten te gaan, maar vervolgens stonden beide ploegen bijna 12 minuten “droog”. Een dreigende periode, waarin Vriendenschaar (A1 inmiddels??..) het tempo enorm opvoerde en een waar “bombardement” aan schoten op de Voorburgse korf losliet, die verdedigend reboundkracht opofferden om druk te geven op de beweeglijke spitsen van de thuisploeg. Uiteindelijk was het -ik zou bijna zeggen: “Natuurlijk”…- Habermehl, die de verlossende 8-12 erin “frommelde”, waarmee het verzet van de thuisploeg gebroken leek. Dit was zeker het geval toen Esther Boogert (één van de weinige vrouwengoals, deze pot was vooral “mannen tegen mannen”) op zes minuutjes voor het einde 8-13 aantekende en VEO’s “leed geleden” was, want eerlijk is eerlijk: de Voorburgse veste wankelde behoorlijk in de middenfase van de tweede helft, maar zoiets “overleven” is óók een kwaliteit! De laatste twee goals van Marco Rot (Coach van het inmiddels roemruchte VEO 6…) brachten VEO 2 uiteindelijk in veilige haven: 12-15.
Valto 2 staat nu eerste met 14 punten, Albatros 2 tweede met 13 en VEO 2 derde met 12. Volgende week Valto 2 – VEO 2 (de thuiswedstrijd ging met 20-19 naar VEO…) en de week daarna VEO 2 – Fortis 2 (vierde met 11 punten). Speculeren wordt een eindeloos verhaal: “Winnen” luidt het parool voor de reserves, die week na week in hun spel groeien… De spanning groeit minstens zo hard mee…
(Scores VEO 2: Bram Habermehl 6x/ Kamil Hiralal 4x/ Marco Rot 2x/ Esther Boogert, Melanie van der Weijden en Yannick Sterk 1x.)
VEO 3 won thuis ruim van oude bekende KVS 4, 21-12. Het staat nu met 18 punten bovenaan. Langzamerhand begin het duel (10/2 in de vroege ochtenduurtjes!) met directe concurrent DES 3 te gloren. Dit team (tweede met 16 punten) is het enige wat de lijstaanvoerder nog kan volgen. Maar eerst komen er nog duels tegen Velocitas 3 (vrijwel zeker van de een na laatste plek) en Pernix 3 (voor deze ploeg staat er nauwelijks nog iets op het spel…).
VEO 4 (nu derde met 13 punten) speelde gelijk tegen Reeuwijk 3 (Als je bijgelovig bent, even het volgende niet lezen, bijna symbolisch al die ongeluksgetallen: 13-13…), maar zag koploper Luno 3 (16 punten) verliezen tegen nummer twee Fiducia 4 (nu 14 punten). De top drie kroop met deze uitslagen dichter naar elkaar toe en VEO 4 houdt een kans op de bovenste plek, want het mag aan het einde van de competitie nog naar Fiducia en de één na laatste pot is thuis tegen Luno. Echter, een overwinning op de Reeuwijkers was gunstiger geweest…
VEO 5 (nu 14 punten uit acht wedstrijden) speelt de eerste zaterdag in februari haar volgende wedstrijd thuis in Essesteijn de topper tegen DES 5. De Voorburgers wonnen op 20/1 van hekkensluiter KZ Danaïden 4, maar gezien de uitslag leek dit niet van een leien dakje gegaan (13-16). Het aantal geïncasseerde tegendoelpunten was weliswaar gemiddeld voor dit team, maar tot deze wedstrijd scoorde VEO 5 gemiddeld 18x en in de thuiswedstrijd bleven de punten met 21-11 in Voorburg. DES (11 punten) en VEO zijn los van de rest. De eerste wedstrijd tussen deze teams ging met 12-14 naar VEO. Het wordt na 3/2 óf spannender voor VEO’s “youngsters” óf de competitie is vrijwel beslist…
VEO 6 (nu 13 punten, een verliespunt) schudde (dus na een omweg via Hardinxveld-Giessendam) bijna letterlijk “swingend” in een direct duel in Zwijndrecht Albatros 8 (nu nummer twee met acht punten) in de laatste minuten van zich af (9-12). Zij coachten zichzelf en deden dat vakkundig…. (“herhalen., herhalen” …). Het was achteraf nog lang feest in de kleedkamer… VEO 6 staat in punten bovenaan, maar ADO 4 (Merkwaardigerwijs vanwege afgelastingen nog maar vier gespeeld…) is in opmars (twee verliespunten); op 3/2 speelt VEO 6 (het team lijkt aanstaande zaterdag samen met VEO 5 speciaal uitgeroosterd om als Blue Tigers VEO 1 aan te sporen…) haar volgende wedstrijd thuis -na de topper VEO 1 tegen Fortis 1- tegen nummer laatst Korbatjo 3 (eerste wedstrijd 11-18 voor VEO 6). Ik zou zeggen: blijft u allen op 3/2 na de topper van VEO 1 eens zitten, leen hun trommel, moedig ze aan en geniet van dit team!
(Op speciaal verzoek de scores van VEO 6: Anne Koot 3x/ Hristo Dest en Robin Kuijpers 2x/ Birgit Moerkerken, Sietske Scheffers, Sascha van Hoorn, Richard Groenendijk en Niels Reitsema 1x)
Voor nu:
Op naar 27/1 en tot in de Lier allemaal!!!!…