Begin dit jaar heeft de TC ons, Wouter Sies en ikzelf (Boudewijn Vermolen), de A1 toevertrouwd. Een klus waar we met heel veel plezier aan begonnen zijn. Als kersvers VEO-lid kende ik nog niemand van de ploeg en was heel benieuwd naar iedereen z’n kunnen. Van tevoren waren we gewaarschuwd: het zou een moeizaam jaar worden, waarin gevochten zou moeten worden tegen degradatie. De resultaten de eerste weken op het veld, zullen buitenstaanders doen vermoeden dat de verwachtingen voor de A1 uit zouden komen. Echter wij zelf, de ploeg en de groep vaste supporters, voelden ook al die eerste weken dat er meer in zat. We verloren weliswaar, maar het spel werd beter. Oude automatismen werden doorbroken, en de ploeg ging steeds meer korfballen. De eerste punten zaten eraan te komen. En die kwamen er ook, al waren ze schaars. Op de een-na-laatste plek en 5 punten gingen we de zaal in.
De halve finale van de HKD werd gehaald, waardoor ik weer eens ouderwets in de Marimbahal mocht coachen. Fortuna A1, dit jaar overtuigend eerste geworden in de hoofdklasse B, was de tegenstander. Dat er niet gewonnen zou worden leek op voorhand al duidelijk, er was dan ook een hoop respect voor de tegenstander. Als dan na 1 helft blijkt dat ook die Fortunezen gewoon van vlees en bloed zijn, dan krijgt een coach in de rust van 1 van z’n heren te horen: “Zo goed zijn ze helemaal niet, ze schieten alleen alles raak.” De wedstrijd werd dus slechts nipt verloren. Op naar de competitie.
Op papier leek de poule, met ploegen als PKC, zwaarder dan die van het veld, dus de vrees voor degradatie werd wederom her en der geuit. Maar toen gebeurde er iets, de tweede week werd er gewonnen van TOP, de derde week van Nieuwerkerk, Avanti waar we op het veld nog van verloren werd met 19-8 vernederd en ook GKV werd zonder punten naar huis gestuurd. De afstudeerdatum van de coach werd dus nog maar eens opgeschoven. Het trainersduo is namelijk van mening dat successen gevierd moeten worden. Dat er misschien wat sceptici zijn wat betreft onze capaciteiten als trainers is 1 ding, er zullen er weinig zijn die twijfelen aan onze capaciteiten als het aan komt op een feestje vieren. En mooie feestjes resulteren in minder mooie katers, en helaas ook in een scriptie die niet echt vordert. In plaats van tegen degradatie spelen konden we veilig zeggen dat we serieus meededen voor het kampioenschap. Dit bleek ook in de wedstrijd tegen PKC waar we gelijk speelden. Een punt pakken in Papendrecht, daar zijn slechts weinig teams toe in staat. Dat kampioenschap werd het uiteindelijk helaas niet, maar mede door 3 punten te pakken tegen de kampioen werd een prima 4e plek behaald. Een resultaat om trots op te zijn.
Inmiddels zijn we al weer even bezig op het veld. Dat de A1 van nu niet van hetzelfde niveau is als de A1 van voor de zaal is voor ons duidelijk, het is nu zaak dat ook aan de concurrentie duidelijk te maken. Of nog liever; er in te wrijven, met mooie uitslagen. KZ is al nagenoeg zeker van plek 1, maar daaronder is alles mogelijk. De eerste stap is al gezet, tegen de huidige nummer 2 Velocitas werd het afgelopen weekend (nipt) gewonnen. Een plek in de top 3 lijkt een mooi streven.
Thuis zijn de wedstrijden allemaal gekoppeld aan die van 1 en 2. Dat betekent dat de A1 elke thuiswedstrijd om 12.30 speelt en dat hierna de senioren volgen. Dus iedereen die VEO een warm hart toedraagt, zet de wekker op zaterdag een uurtje eerder, en kom ook de A1 aanmoedigen!
Dion, Daphne, Gijs, Janneke, Robin, Esther, Tim, Melanie, Sander en Karin waar ik jullie begin dit seizoen geen van allen kende kan ik nu zeggen dat jullie niet alleen leuk kunnen korfballen, maar dat Janneke ook een aardig potje kan bowlen. Maar bovenal dat er met jullie ook een hoop gelachen kan worden. Sies en ik vinden het nu al een mooi jaar, laten we er samen voor zorgen dat we daar het woordje ‘heel’ nog aan toe kunnen voegen.
ÉÉN, TWEE, DRIE, BEESTEN!