VEO 2 met lege handen na Delfts straatgevecht…

De return tussen VEO 2 (nummer 2 op de ranglijst) en Excelsior 2 (nummer 3) startte in Delft in de ijzig koude regen en eindigde in een najaarszonnetje. Waar VEO eerder in Voorburg met 14-4 de Delftenaren duidelijk aftroefde zou het vandaag anders verlopen: Er was de hele wedstrijd een wat ongezonde spanning en de thuisploeg leek er vanaf het begin af aan vooral op uit de Voorburgers te ontregelen met wat aan Delftse kant waarschijnlijk “grote gretigheid” genoemd zal worden, maar aan Voorburgse kant als misplaatste agressie imponeerde… Voormalig trainer/coach van VEO 1 Maarten Taffijn was erin geslaagd zijn Delftse pupillen op zéér scherp te zetten…

Het eerste bedrijf verliep in vrij hoog tempo ondanks (of misschien wel dankzij, want je blijft door zo’n tempo wel warm…) het kille weer. VEO had halverwege dit deel van de wedstrijd een voorsprong gerealiseerd van 1-4 door goals van achtereenvolgens Esther Boogert, Dion ten Brummelaar, Marije Scheffers en nog eens ten Brummelaar vanaf de strafworpstip (geforceerd door David Nanusevski).

Vandaag een serie ’Hoe schieten VEO’s vrouwen’? Nummer 1 in deze reeks: Afstandspoeier specialiste Denise Sies-van Wees in actie…. Kamil Hiralal (17) en Marije Scheffers (2) zien net als Bram Habermehl (midden achtergrond) toe dat dit schot helaas geen doel treft. Twee andere knallers gingen er wel in, maar daar was uw verslaggever te laat voor…

Vanaf dat moment begon Excelsior zich bijna letterlijk terug te vechten in de wedstrijd. Via 2-4 en 3-4 hield Kamil Hiralal met een “hoekie” de Delftse furie nog even op afstand, 3-5. Maar de thuisploeg kwam een kleine vier minuten voor de rust (tenminste dat denk ik, want de klok op het scorebord werd beheerst door een pechduivel en haperde om de haverklap…) op 4-5, toen ten Brummelaar opnieuw vanaf de stip mocht aanleggen en scoorde. Ook deze keer was deze strafworp de verdienste van Nanusevski, die keer op keer het vege lijf moest zien te ontworstelen aan Delfts hang- en sluitwerk. Twee minuutjes voor het fluitsignaal van de rust werd het 5-6 en kort hierop mochten de Delftenaren nog van de stip aanleggen, maar deze buitenkans werd door Excelsior gemist.

De laatste seconden van deze eerste 30 minuten verliepen als betrof het de laatste van de totale wedstrijd. De thuisploeg knalde er vol in, waar VEO trachtte de rust te bewaren. Er was hectiek, meerdere vrije worpen ten faveure van de thuisploeg, maar ook opstootjes, waarbij Voorburgse mannen soms zelfs door de Delftse vrouwen zwaar belaagd werden en moesten waken voor behoud van ledematen… Chapeau vooral voor Melanie van der Weijden, die de hele wedstrijd haar kalmte wist te bewaren tegenover haar opponente, die in mijn ogen van alle Delftse vrouwen het “minst voor de poes” was en meermaals -op zich knappe- judotechnieken leek uit te proberen… Ruststand 5-6 dus…

Nummer 2 in de reeks: VEO’s rots in de branding vandaag -Melanie van der Weijden- waagt een schot, maar zal geen doel treffen. Zij scoorde punten op de judomat… (”Wazari’s” of zo??) Bij de paal Dion ten Brummelaar en met nummer 10 Esther Boogert. David Nanusevski lijkt (midden) weer “innig” omstrengeld door zijn tegenstrever…

Enfin, door naar het tweede bedrijf waar de beslissing wel moest gaan vallen… VEO hervatte in hoog tempo breed en ruim spelend de wedstrijd. De goals begonnen direct te vallen (Scheffers 5-7, Boogert 6-8), maar Excelsior bleef in het spoor en gooide er letterlijk nog een schepje op: Nanusevski werd bij de middenlijn evident in de rug gelopen en toonde even zijn emotie met lichaamstaal, hetgeen er toe leidde dat beide spelers terecht een reprimande kregen en vervolgens (tot verbijstering van alles wat VEO was) Nanusevski een gele prent voor de ogen kreeg, waar zijn tegenstander, die weloverwogen tot de actie gedreven leek -ongetwijfeld opgelucht en in het vuistje lachend- er zonder kaart vanaf kwam… Dit leek de inleiding tot een ommekeer… Excelsior ‘s “gretigheid” ging zich uitbetalen… Er waren twee raadselachtige Delftse strafworpen (Ik zal u niet vermoeien met de oorzakelijke details, maar eentje werd gedoneerd, terwijl er bij een doorloop niet eens een doelpoging werd gedaan en bij de ander bewoog de korf terwijl de bal mijlenver passeerde…) en opeens stond het 11-10!… (Scores VEO: Bram Habermehl, vandaag weer top en Denise Sies-van Wees van grote afstand). Daarna werd het zelfs 12-10 met nog een onduidelijk -ik dacht rond de 18- aantal minuten (De klok van het scorebord was werkelijk een drama, al van slag door de komende wintertijd zeker…) te gaan.

Hierop bracht coach Wouter Jansen de nodige wissels in het veld; werd één van de weinige vrije ballen (verhoudingsgewijs lag het aantal volgens mij ongeveer 2:1 in Delfts voordeel, waar ikzelf meer evenwicht zou verwachten…) van VEO afgekeurd wegens een Delftse overtreding en moest deze overgenomen worden. Vervolgens ging de bal mis, een “nuttige overtreding” heet dat geloof ik?…; Scoorde Sies 12-11 en waren er nog ca. acht minuten te gaan toen Habermehl vanaf de strafworpstip (verdiend door Scheffers) de verdiende 12-12 aantekende.

Hierna liet VEO bij 13-12 een kans van de stip onbenut, maar verzilverde Nanusevski een fractie later wel een kansje: 13-13 en nog vijf minuten te gaan… – ongeveer natuurlijk dan… u weet wel, die klok…-… Nog vier minuutjes en 14-13; nog drie minuutjes en 14-14 (Habermehl van grote afstand); VEO ziet in een Delftse doorloop “snijden” maar de arbiter van dienst niet, 15-14; Nog één minuut en Esther Boogert schiet de gelijkmaker binnen en dat is wat VEO minstens verdient…, maar deze minuut duurt héél lang en Delft mag uiteindelijk juichen: 16-15. De punten van deze slag blijven in Delft en wat zijn de druiven zuur voor VEO… Een horrorscenario, wel passend in deze tijd van Halloween… Écht onverdiend verlies…

Het derde vrouwenschot: Styliste Esther Boogert scoort 6-8. Midden Melanie van der Weijden en David Nanusevski (Voor de gelegenheid gehuld in toepasselijk “Ninja-pak”), bij de paal Dion ten Brummelaar (19)…

Er was beheersing en er werd leuk gespeeld, maar men voelde zich onvoldoende beschermd tegen de Delftse “gretigheid”. VEO’s altijd rustige coach Jansen -bleef ook tijdens deze wedstrijd rustig-, maar toonde achteraf onbegrip voor de gele kaart van zijn speler, die keer op keer wel heel “innig” benaderd werd… VEO heeft zich ondanks alles (en dat mag ook weleens gezegd worden…!) naar de referee voorbeeldig gedragen en dat is mede de verdienste van Jansen, die zijn mensen hierop gestuurd heeft.

VEO streed korfballend, waar Excelsior de grenzen van het toelaatbare verkende en hiervoor uiteindelijk met de volle buit beloond werd… Jammer… Maar wat mij betreft kunnen jullie het hoofd omhooghouden, ik ben trots op jullie beheersing en het vertoonde spel. Elke week worden stappen gemaakt…

En nu lekker de zaal in!!!…

(Scores VEO 2: Esther Boogert, Bram Habermehl en Dion ten Brummelaar 3x/ Denise Sies-van Wees en Marije Scheffers 2x/ Kamil Hiralal en David Nanusevski 1x.)

De ”Lead-foto”: Nummer 4 in de serie ’Hoe schieten VEO’s vrouwen?’… betreft rugnummer 2: Marije Scheffers (schuin rechts van de scheidsrechter) schiet VEO naar 5-7… Kamil Hiralal (17) en Bram Habermehl (rechts) hoeven niet voor de rebound te gaan…

Geplaatst

in

door

Tags: