Na afgelopen zaterdag staat ons vlaggenschip, met nog drie wedstrijden te gaan, onderaan de ranglijst. De eerstvolgende concurrent heeft vijf punten meer dan onze mensen. Er is nog altijd een theoretische kans om voorlaatste te worden, maar dan moet er driemaal op rij gewonnen worden en die kans is… -eerlijk is eerlijk…- niet groot…
Na gisteren moet ons absoluut een woord van bewondering van het hart…
Dat het een moeilijk seizoen zou worden wisten we allemaal, maar dit seizoen had een wel héél dikke “Wet van Murphy” in petto: veel spelers en vooral speelsters moesten noodgedwongen ingepast worden, tegelijkertijd geselden blessures de groep en vond een trainerswissel plaats… En…. dan zó partij geven aan Valto gisteren… Tot twee keer toe wisten onze blauwzwarte heldinnen en helden de Lierenaren in hun thuishal tot op 1 punt te naderen…. Je zag de schrik in de thuisploeg kruipen en dat was niets meer of minder dan een groot compliment aan onze mensen…
Tot dusver is VEO qua spel niet éénmaal van de mat geveegd en enkele malen hadden onze mensen écht meer verdiend dan als uitslag resteerde na het laatste fluitsignaal. Het is mooi om te zien, dat er gebuffeld wordt voor wat men waard is en tot diep in de wedstrijd blijft mee scoren!
Voor dit team past van ons als bestuur enorm respect en een diepe buiging, maar ook van publiek en fans: laten we er voor VEO 1 zijn bij de laatste twee thuiswedstrijden (14 en 28 maart) en nog eentje uit (21 maart). Ze verdienen onze steun! En… laten we als vanouds “gaan staan als we voor VEO zijn” en een keer een diepe buiging maken voor dit grote voorbeeld!
Het bestuur C.k.v. VEO
