VEO 5 mocht deze mooie zaterdag in de late namiddag in Zoetermeer aantreden tegen de Meervogels 6, die in deze competitie nog niet in actie gekomen waren. Het zou een zware bevalling worden…
De voorbereiding leek okee: de moraal was vooraf versterkt door te supporteren bij een fraaie winstpartij van VEO 2 en een vermakelijke eerste helft van VEO 1 – Unitas 1. De Voorburgse hoofdmacht knokte voor wat het waard is tegen één van de favorieten in de poule. De Harderwijkers vertoonden na de weergaloze openingsgoal van VEO’s Casper Onnink soms staaltjes van erg fraai korfbal, maar raakten duidelijk wat van de leg toen de thuisploeg een achterstand van 2-8 wist terug te brengen naar 7-8 (erg knap!), maar uiteindelijk zou het betere Unitas voor de rust nog afstand nemen tot 7-11, eindstand 14-23. Interessant detail van deze eerste speelhelft was voor mij de verwelkoming van elk gescoord doelpunt door Unitas: luid massaal geschreeuw steeds alsof de volle buit al binnen was. Het had wel iets weg van een soort Harderwijkse “Haka”…
Enfin, zoals de voltallige S5 vertrok ook uw reporter in de rust van VEO 1 naar Zoetermeer om daar met VEO 5 in een heel andere atmosfeer terecht te komen…
Allereerst bleken de Zoetermeerders nog op een groot veld te spelen, als je dat gewend bent is dat prima, maar inmiddels zijn onze Voorburgse helden en heldinnen een klein veld gewoon. Het geeft je als publiek soms het gevoel alsof je met je hand boven je ogen op het Scheveningse Strand in de verte Engeland probeert te ontwaren… Plusje was wel dat het veld kunstgras bleek…
Daarnaast stond de tegenstander letterlijk en figuurlijk bol van korfbalervaring en hadden de Voorburgers misschien een tikje last van de deltavariant van een “onderschattingsvirus”..?..? 😜…
Enfin, in vervolg op het sprookje van vorige week kan ik niets anders zeggen dan dat een “Draak” van een wedstrijd volgde…. Yannick Sterk ontbrak, evenals Anne Koot (die gelukkig wel weer als toeschouwster aanwezig was) en Philippe Nanusevski kon door een blessure alleen van nut zijn als pion in een schaakspel van wissels, hetgeen zich in de tweede helft ontrolde.
Daar ik denk dat we deze pot maar als leerzaam moeten beschouwen en verder zo gauw mogelijk moeten vergeten, zal ik het mede op verzoek van sommige spelers dit keer kort en zakelijk verslag doen. Alleen wat opmerkelijke details:
– De thuisploeg speelde simpel en ouderwets korfbal: een ”paal-” en een ”aangeefdame” en de heren voor de korf van verre aanleggend. Het was effectief, want deze ”dames” waren niet voor de poes en wisten hun fysiek tegen onze smurfinnetjes goed uit te buiten. VEO wist hier niet goed raad mee…
– Waar de geroutineerde Vogels adem spaarden door de bal diep vanuit de verdediging naar de een halverwege het vak staande aanvaller te zwiepen, bracht VEO de bal op naar de middenlijn en haalden aanvallers daar de bal op. Meervogels sloeg gewoon ongeveer 30 meter veld over… Terwijl VEO energie investeerde en risico nam: De scheidsrechter floot eenmaal omdat VEO bij het opbrengen van de bal deze een halve meter achteruit speelde…
– Maar liefst zes van de uiteindelijk 12 Zoetermeerse goals kwamen van grote afstand uit mannenhanden, vier van de thuisgoals vielen vanaf de strafworpstip en dan resteren er nog twee korte kansjes. Meervogels kreeg met name na de rust de nodige strafworpen: in totaal mocht de thuisploeg achtmaal van de strafworpstip aanleggen, terwijl VEO dit twee keer mocht doen, waarvan eenmaal raak.
– De stand bij rust was 6-9. Eindstand 12-14.
– Naarmate avondrood en -kilte opkwam zakte het peil verder en verder… met nog 20 minuten te spelen was het drama gevorderd tot 9-9 ondanks tactisch schaakspel van Voorburgse zijde. Met name twee vrouwen stonden op en redden het vege VEO lijf: Sannah Goedhart hield hoofd en handen koel, ging stug door en met haar belangrijke 9-10 en 11-13 trok zij VEO uit de neergaande lijn. Ascha Strampraad rondde bij 4-9 al heel droog af -jaja, VEO heeft maar liefst vijf(!) goals voorgestaan…- en toonde zich na haar 10-12 met de 12-14 op twee minuutjes voor tijd de matchwinner…
– Eén van de aan de Meervogels toegekende strafworpen (overigens werd deze niet benut..) verdiende aan VEO’s kant de “Zaag van de week”… Een niet nader te noemen speelster van VEO (Het zal je kind maar wezen, van wie zou ze dat hebben?…😁)… toonde zich wat onstuimig bij het inlopen op een vrije worp neemster en kan deze wisselprijs voorlopig op de schoorsteenmantel zetten…
– Het gemak waar de Meervogels van enorme afstanden op de korf schoot doet vermoeden dan zij op de training tijdens het schieten gebruik maken van “medizin”- of “skippy”-ballen. Iets voor ons om vooraf ook te doen als voorbereiding op een volgende wedstrijd op een groot veld?
– De bal waarmee men de wedstrijd speelde was niet zo’n mooie nieuwe oranje-witte, maar zag er behoorlijk oud uit. De speelbal had wel iets weg van de ouderwetse “bledders” met een touwtje erin, waar we vroeger met voetbalschoenen met stalen neuzen tegenaan schopten… Na elke schop, had-ie een andere vorm… het was maar goed dat het deze middag niet regende, want dan had deze bal wellicht nog een kilootje of twee aan vocht opgezogen…
Pfff…. Met hakken over de sloot werd de winst binnen geharkt, anders kan ik het niet benoemen. VEO worstelde met het grote veld, had het moeilijk tegen deze gehaaide Vogels, toeterde tegen de leidsman (Dit zei hij zelf met beschaamde konen…) en streed bovenal met zichzelf… Kampioen word je door de mindere wedstrijden te winnen, laten we het daar maar op houden. S5 is geland op aarde en staat weer met twee beentjes op de grond. Volgende week wacht op eigen veld om 11.00 u ONDO 4. Zij hebben uit twee uit twee: gewonnen van OZC 3 en met één doelpunt verschil verloren van Excelsior 6. Hier valt niks over te voorspellen, want VEO heeft nog tegen geen van deze ploegen gespeeld. Één ding is mij wel heel duidelijk geworden vandaag: Zelfs de S5 kent naast ups ook downs. Dat men op deze zaterdag toch wist te winnen is goed. Misschien kan in geval van een mindere dag een stevige negende man/ vrouw een steunende rol spelen… Be there op 25/9!!!… 💪🏻
(Scores VEO: Ascha Strampraad en Boudewijn Vermolen elk 3x/ Sannah Goedhart, Remi Hartgers en Dion ten Brummelaar allen 2x/ Esther Boogert en Christiaan Enderink beiden 1x.)
